dinsdag 31 juli 2012

In de wolken

Mijn hoofd is de voorbije dagen bewolkt. Geen tries'tesse, wel fluffy wolken in alle kleuren. 
En somstijds komt er zowaar een heuse confettiwolk voorbijdrijven, klaar om op de revers van een meisje vrolijk vlokjes rond te strooien.



Met masking tape kan je dus overal op plakken, zelfs op shrinkels. Hoera!

zondag 29 juli 2012

Strijk (niet om te lachen)

Bericht aan mezelf: strijk nooit op een rits, en nog minder als je tasje al helemaal afgewerkt is.




Zoek de aaneengesmolten rits tandjes...

zaterdag 28 juli 2012

Strijk (om te lachen)

Gisteren helemaal strijk gelegen van het lachen, in geen tijden zo'n hilarisch stuk gezien.
De Schpountz: over een anti-held, de veer van de baskuul, saucissen met een been in, Louis Mariano en Napeoleon(s).




Comp. Marius, gespecialiseerd in openluchtvoorstellingen, brengt een deurenkomedie met veel deuren en nog meer komedie. De acteurs gaan erop en erover, de rekwisieten zijn schitterend en op de achtergrond huppelt er al eens een konijntje voorbij.
Nog op Theater aan Zee tot en met vrijdag!

vrijdag 20 juli 2012

Sprookjes in een tasje

Lieve K. werd 2. 
Ze is jongste van 3, met twee grote broers. Een echt meisje. 
Dus mocht er al een klein beetje bling bling bij, en als tegenhanger van al die lego in huis: haar eigen kleine 'peetjes'.




De appel toverde ik eerder al eens op een rugzakje. De achterkant werd een sprookjesbos(je).




En vanbinnen: een bling bling spiegeltje (met dank aan dit meisje voor de tip), kralen, sneeuwwitje en haar entourage (de prins zit met de andere dwergen en de heks te kaarten), een toverstaf en een paddenstoelenlichtje.






Een echte sjakossenmadam. Dat belooft.

zondag 15 juli 2012

Dag Rutger

Stilletjes heengegaan vorige week... een dijk van een dichter.


Onder de appelboom


Ik kwam thuis, het was

een uur of acht en zeldzaam
zacht voor de tijd van het jaar,
de tuinbank stond klaar
onder de appelboom

ik ging zitten en ik zat
te kijken hoe de buurman
in zijn tuin nog aan het spitten
was, de nacht kwam uit de aarde
een blauwer wordend licht hing
in de appelboom

toen werd het langzaam weer te mooi
om waar te zijn, de dingen
van de dag verdwenen voor de geur
van hooi, er lag weer speelgoed
in het gras en verweg in het huis
lachten de kinderen in het bad
tot waar ik zat, tot
onder de appelboom

en later hoorde ik de vleugels
van ganzen in de hemel
hoorde ik hoe stil en leeg
het aan het worden was

gelukkig kwam er iemand naast mij
zitten, om precies te zijn jij
was het die naast mij kwam
onder de appelboom, zeldzaam
zacht en dichtbij
voor onze leeftijd.



Rutger Kopland

Uit: Onder het vee, 1966