zondag 26 augustus 2012

Kikker zweeft

Kikkervrienden. Vonden jullie kikker ook al zo verdacht stil? Dat zit zo...
Vlak voor de zomer kreeg kikker een hele berg kikkerpost. Jullie schreven hem lieve groetjes, stuurden prenten van andere kikkers die hem met blinkoogjes aanstaarden, postten hartjes... Kikker wist niet waar hij het had. En voor we het goed en wel beseften, stond hij niet meer met beide poten op de grond.

Kikker ging een beetje zweven...


Eerst dachten we dat het een bevlieging was.


Maar hij ging hoger en hoger. Wou niet meer naar beneden komen. Zat met zijn kop helemaal in de wolken. Superheld ten voeten uit.


Toen kwam de dag dat we onze kikkervrienden gingen bezoeken. De valiezen stonden vertrekkensklaar, maar kikker wou niet mee. Zelfs het weerzien van zijn beste kikkervriend kon hem niet naar beneden lokken.


Ik ging alleen. 
De kikkervriend was erg triest, en we moesten hem een weekend lang verwennen om hem er weer wat bovenop te helpen.

Toen ik weer thuis kwam, zocht ik op alle kasten, lampen, achter de gordijnen, maar geen spoor van een vliegende kikker. Tot ik hem vond... op de grond.


Ai. Pootje gebroken.
Sindsdien houdt kikker het bed, al een hele zomer lang. 


Op 1 september mag de gips eraf. Tot dan verwen ik hem nog een beetje...
Zou hij zijn lesje geleerd hebben? Of hou ik hem nog even ver weg van alles wat naar fanmail ruikt?

donderdag 23 augustus 2012

Kijkdoos

De voorbije dagen tekende ik een mijnherenschoen in houtskool, drukte ik rupsen in inkt, schilderde ik iets niet figuratiefs in alle kleuren van de regenboog,... Tweede zittijd is even doorbijten, zelfs als het een geplande is :)

Gelukkig zat er ook één opdracht bij, waarbij ik mij echt even helemaal kon laten gaan.
'Geef een fragment uit een kleuterboek weer in zoutdeeg'. Toen ik koos voor dit prachtige boekje sneeuwde het nog buiten... Uitstelgedrag, jawel.


Na een korte brainstorm met vriendin K. was de kijkdoos was geboren. Piep je eens mee naar binnen?




Voor al je beugezomerde kinderen: het zoutdeeg recept.
Los 1 deel zout in 1 deel water op. Voeg een paar druppeltjes glycerine toe (apotheek). Je kan je deeg in deze mengfase ook een kleurtje geven met voedingskleurstof.
Zeef er twee delen bloem (niet zelfrijzend) bij.
Goed kneden. Korrelig = te droog, plakkerig = te nat.

Bak je kneedsels heel traag, op 125°, gedurende één à twee uur. Maak intussen een taart en recupereer zo wat energie.
Laten afkoelen en schilderen!
Maakten jullie vroeger ook zoutdeegvlechten?

maandag 13 augustus 2012

Portugal in de mond

Wie denkt dat Portugees een moeilijke taal is, moet eens een pasteis de nata (geheel ende gans) in z'n mond steken, en dan ' familie backeljau' mompelen.  
Maar dat zou zonde zijn van dat verrukkelijke taartje. 


In een reclameadvertentie van een tijdschrift dat al sinds mijn kindertijd bij ons passeert (de tantes hadden één gedeeld abonnement, dus die boekjes circuleerden nogal bij ons) vond ik dit recept. Bijna zo goed als het origineel, en heel gemakkelijk klaar te maken.

Wat heb je nodig?
° 80 g suiker
° 30 g bloem
° 185 ml melk
° 3 eierdooiers
° 125 ml room
° 2 zakjes vanillesuiker
° 2 pakken bladerdeeg
° bakpapier
° ovenbestendige kleine potjes (een muffinvorm valt ook te proberen)

Aan de (be)slag!
Knip rondjes uit het bakpapier en bekleed je vormpjes ermee. Ik leerde van haar dat als je rondom rond kleine knipjes geeft, je papiertje perfect past in een rond vormpje.
Bekleed je vormpjes met bladerdeeg.
Verwarm de oven op 220°.
Meng de bloem en suiker in een steelpannetje. Warm de melk op tot die goed heet is. Giet al roerend de melk bij de bloem en suiker. Zet op een zacht vuur en blijf roeren tot het mengsel ingedikt is. 
Haal de pan van het vuur, en voeg de room en de eierdooiers toe. Goed mengen.
Giet het mengsel in de bladerdeegvormpjes en bak een twintigtal minuten tot de pasteis goudbruin zijn.


Laat de taartjes afkoelen tot ze lauw zijn. Besprenkel met kaneel en droom even weg, richting Portugese stranden.