vrijdag 26 november 2010

Les vacances de Mme bOuton

Weg met de winterbloeZz, leve de vakantie!
Ik droomde van warme oorden en pasta met uitzicht op een haaibaai, maar het werd een hartverwarmende week op eigen bodem.


Eerst ging het richting Dardennen, naar dit fijne huisje met deze fijne juffer. Een fantastische plek, waar taart gebakken werd, de stoof knetterde en er stevig geboswandeld werd. Door dal en over berg, langs polkadot vliegenzwammen, dampende koeien en...


een hert.


Terwijl het lief een wildplasje stond te doen, en ondergetekende haar blik - zoals dat hoort - afwendde naar den einder, stond het daar. Op niet meer dan 10 flinke passen verwijderd. 
Hert en ik hielden beiden onze adem in, wisselden een blik, en toen tippelde het behoedzaam weer het bos in. Bij het horen van mijn daaropvolgende huppelkreten 'Een hert, een hert!' zipte het lief snel (n.v.d.r. en pijnloos) de gulp dicht, maar het wonder was al geschied, en weer verschwunden. 
In ware van vlees en bloed stijl probeerden we voorzichtig nog een hertglimp op te vangen, maar het prachtige dier was alweer... den bos in.


De Gentse dagen daarna waren lang en breed gevuld met uitslapen, lang ontbijten met een kraakverse krant, en dan: zien wat de dag brengt. 


Van het bos ging het naar het Gentse STAM, de Brugse Van Eyck en het Caemersklooster.
En met de liefste kleine man: een middagje Pierke Pierlala.


Echt jeugdsentiment (waar is de tijd van de rondtrekkende poppenkastvoorstelling in het parochiecentrum?), met een vette knipoog voor de grote kijkers. Een aanrader!


Kleve de vakantie, al was ik graag nog iets langer blijven plakken.

3 opmerkingen:

  1. Oh, volgende keer wil ik met je mee.
    Wat een mooie foto, zeg, van dat hertje.
    En die musea, die staan ook op mijn lijstje, zeker die van Tati. Is Van Eyck te doen met kinderen?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oontje :)
    De hertjesfoto is niet van mij hoor, ik kleef de rechtmatige fotograaf er nog even onder voor de correctigheid.
    Volgende keer mag je mee in de rugzak, samen met Liesbet van twee meisjes, die ook al meewilde!
    Op Tati liepen er veel kinderen rond, ik zou het zeker aanraden. Ik zal er nog eens een stukje apart over schrijven. Er is veel te zien, veel stukjes ook uit zijn films, bergen fijne humor en veel loopruimte voor kleine tweevoeters. Zeker te doen dus!
    Van Eyck lijkt me iets minder. Op het eerste gezicht gaan alle schilderijen over hetzelfde (Jezus- en Maria afbeeldingen, ook veel schilderijen die op elkaar lijken omdat ze elkaar beïnvloed hebben), dus ik weet niet of dat kleinmensjes lang kan boeien. Wij vonden het wel geweldig, die Vlaamse primitieven springen er echt uit, zeker naast zoveel andere bewonderaars/tijdgenoten. Dus zeker de moeite, maar misschien minder met het hele gezin.
    En Pierke, da's natuurlijk plezier voor iedereen!

    BeantwoordenVerwijderen