Flickr is zo'n website waar ik uren op kan verdwalen... Tijdens één van mijn omzwervingen botste ik op deze foto. Een speurtocht op internet bracht me tot in Japan, bij dit grappige boekje.De uitleg is heel eenvoudig, de tekens zijn Chinees maar die heb je niet nodig. Voor wie liever met de hand naait, je kan je sokmaatje zelfs zonder machine ineen steken.
De meest aangewezen kousen zijn liefst al eens gedragen (dan zijn ze wat meer 'gezet'), van mannelijk model en geurvrij :).
En tada, ziehier mijn eigenste maatje.
De kop, armen en oren maak je van één sok, het lijf van de andere. Ik heb nog niet geëxperimenteerd met verloren sokken in verschillende kleuren, zo van die kousen waarvan je denkt dat er twee de machine in gingen, maar op wonderbaarlijke wijze maar één weer uitkomt.
Zelf al een sokmaatje bijeengenaaid? Ik ben benieuwd!
Ik ben je eerste volger!
BeantwoordenVerwijderenIk maakte toen ik in het zesde leerjaar zat een sokhandpop.
Aalbert heette hij, met een dikke kop met zwoele lippen. Hij had ook figuurlijk een grote mond. Ik denk dat hij puilogen had.
Mijn broer maakte ook een sokpop, een fijner beestje met een snavel. Dat was Co.
Haha, Aalbert en Co.
Op bosklas deden we met die twee poppen een dialoogje. Of het echt grappig was, weet ik niet meer, maar wij vonden het toen zelf wel zeer grappig.
Haha, meteen een tweede reactie:
BeantwoordenVerwijderendit is ook een supersokpaardje!
http://zelfgemaaktkado.blogspot.com/2010/04/hier-heb-ik-een-stokpaard-van-een-sok.html