Tasje voor een tekenmeisje

In mei deed tekenmeisje Bente haar plechtige communie. Bente weet heel goed wat ze wil, en ze wou... dit.

Een sjakosj.
In haar lievelingskleur: blauw.
Zo van dat kobaltturkooisblauw. 
Dat paste bij haar kleedje.
Van Mer du Nord.
En met een schommel op. 
En een ventje.
En vooral: een tekenpotlood.
Zo zo.


Dat was wat men placht te noemen: een uitdaging. 




Ik voegde zelf ook nog enkele wensjes toe aan het lijstje. Zijnde: de tas moet een tijdje meekunnen, dus niet te gauw 'kinderachtig' worden, eens het tekenmeisje richting grOte schOOl gaat. En, haar tekengerief moet erin passen, zodat het na communietasje nog een tweede volwaardig leventje krijgt.


Er volgden avondlijke gesprekken met stoffig juffertje Nele, waarbij ik vooral veel twijfels had over het 'peetje & het potlood'. Nele zei: Waarom gebruik je geen echt potlood?
En toen was ik vertrokken...


De homesale bij Vermiljoen leverde een prachtig stofje op, en het bijhorende blauw vond ik terug in de Artevelde aan de Vrijdagsmarkt. De bolletjes komen van het stoffenspektakel, de knopen zijn 2de handsjes en komen uit mijn bodemloze knopenbak (maakt naaimadammen immer blij).


En voila.

Het 'peetje' werd een mobiel monstertje, dat ze naar believen op of onder of ver weg van de  'potloodschommel' kan opspelden. Het tasje is net iets groter dan een A4 en heeft vanbinnen nog een kleiner insteekzakje, voor een gom of tekendoosje.

Het potlood is in haar lievelingskleur en uitneembaar.

En dat naaien zweten is :)

Wat er fout ging.

De stretchstof aan de riemen ging na verloop van tijd effectief stretchen (lees: tegentrekken, dwarsliggen, de boel gewoon boycotten dus) en dat zie je wel een beetje aan de riemen.

Het prachtige vermiljoen stofje had ik eerst verkeerd geknipt (te enthousiast zoals steeds), dus de bloem stond niet mooi in het midden. Het heeft me drie (ver)knipsels gekost om zoiets simpels goed te doen... 

Maar daar komt nog eens een (weliswaar assymetrisch) portemonneetje van!