Before the rain

Heb jij dat ook? Een bijzondere kleur, een specifieke geur of smaak, en plotsklaps ben je weer daar, toen, en zie je het even weer vlijmscherp voor je.


Ik proefde onlangs Ajvar, en werd weer kruistocht-in-spijkerbroeksgewijs teruggekatapuleerd naar de lente van 2008. 
Twee meisjes, in spijkerbroek, per scooter door Macedonië.

Het begon allemaal in het 5e middelbaar, toen de meisjes nog als echte meisjes maandenlang dweepten met deze film.

Before the rain

Ooit zouden we dat kerkje uit de film zelf gaan zien, op onze blote voeten op die berg staan. En dat deden we. Meer dan 10 jaar later.

Kerkje aan het Ohrid meer op de grens met Albanië.

Met de scooter over berg... (aan 5 per uur)

... en dal zoeven.

Onderweegs een goeiedag van al eens een schildpad, een troepje wilde paarden,

waggelende bootjes,

of een kudde klaprozen.

Bij de koeien waren we precies minder in trek.

We werden meer dan gastvrij ontvangen door deze man en zijn familie, die ons mee de bergen in nam, op een stiekeme jenever trakteerde (zelfgestookt en opgeborgen in een flesje onder de struiken) en ons verse visjes voorschotelde na een zachte nacht in hun huis.

Deze oma pinkte zelfs een traantje weg toen we 's anderendaags weer de scooter opgingen. Daar werden we stil van...

Enkele tips over Macedonië per scooter schreven we op het Thorntree forum. 

Zoek je nog een vakantiebestemming vol verwondering, waar de tijd stil bleef staan? 

Niet twijfelen, ga naar Macedonië.

Wij gaan zeker nog eens terug. Al was het maar om de Ajvar te proeven, die er in het najaar vers staat te pruttelen op de doorsnee Macedonische stoof...